Hidden Gems

in Willamette Valley

Oregon telt ruim 1400 wijngoederen.
In deze staat aan de Amerikaanse
westkust is Willamette Valley de
grootste wijnregio. Vooral de pinot noir
is er notoir. Van de state-of-the-art
wineries in het westen tot verborgen
parels in het oosten van de vallei, de
focus ligt vaak op duurzaamheid.

Willamette Valley strekt zich uit tussen twee bergruggen: de Oregon Coast Range en de Cascade Range. De Coast Range heeft pieken tot duizend meter hoog, de Cascade Range tot wel vierduizend meter. We zijn op pad met Daniel Wild, gids bij First Nature Tours én wijnkenner. Daniel studeerde aan Northwest Viticulture and Enology Center in Salem en was zelf een tijd lang wijnmaker. Op weg van de stad Portland naar Willamette Valley komen we door het plaatsje Sherwood, de ‘gateway’ naar het wijngebied. “Sherwood is de oostelijke toegangspoort en McMinville de westelijke,” zegt Daniel. We passeren eerst nog hazelnootfarms. Oregon is een van de grootste hazelnootproducenten ter wereld. Daniel wijst op het verschil tussen de oude en nieuwe manier van planten. “De trend is om enkele stammen van hazelnoot in nette rijen te plaatsen om het oogsten te vergemakkelijken, bij oudere plantages

groeien de stammen meer door elkaar.” Er groeien ook veel bessen in Willamette Valley, zoals Oregon’s Marionberry’s. “En het is de grass seed capital van de wereld,” meldt hij. We naderen het hart van het wijngebied in Dundee. Daniel werkte er als 18-jarige bij een restaurant waar hij voor het eerst kennis maakte met wijn en fine dining. “Willamette Valley telt 22 AVA’s,” vertelt hij, “Dundee Hills AVA is er een van. AVA is de afkorting van American Viticultural Area. Willamette Valley kent verschillende microklimaten. Op slechts een kwart mijl van elkaar verwijderd kun je soms een heel andere AVA hebben. De vallei telt inmiddels meer dan 900 wijngoederen, twintig jaar geleden waren dat er slechts 250.” Wij zullen er drie bezoeken. Allereerst is dat Brooks Wine, nog net aan de westkant van de vallei. Daarna gaan we langs bij St. Joseph en Hanson, beide aan de oostkant van Interstate 5, de weg die Willamette Valley in tweeën deelt. Brooks Wine is een biodynamische producent, dat wil zeggen dat ze volgens de filosofie van Rudolf Steiner werken. Steiner is de grondlegger van de antroposofie, een spirituele stroming. Willamette Valley is overigens niet de enige wijnregio in Oregon. Je hebt er bijvoorbeeld ook de Columbia River Gorge, die deels in Oregon en deels in Washington State ligt, met meer dan negentig wijngaarden.

Brooks Wine

Met de olijfgroene minibus draaien we het terrein van Brooks Wine op. Het terras van dit ‘state-of-the-art’ wijngoed geeft een weids uitzicht op de vallei en velden met pinot noir. Op heldere dagen is de besneeuwde top van de berg Mt. Hood te zien. We worden welkom geheten door gastvrouw en hoofd educatie Sarah Cotter. Ze gunt ons een blik in de kelders, waar de temperatuur via een buizenstelsel wordt geregeld. Jimi Brooks (1966-2004) was de oprichter van Brooks Wine. Hij ontwikkelde zijn passie voor wijn maken en biodynamische landbouw in de Beaujolais in Frankrijk. Terug in Oregon begon hij zelf te experimenteren. Na zijn vroege dood zette zijn zus Janie zijn werk voort. Jimi’s zoon Pascal is inmiddels de eigenaar van Brooks Wine. Het logo is de Ouroboros, een mythisch dier dat zichzelf in de staart bijt. Het was een tatoeage die Jimi had en past bij dit circulaire bedrijf. Brooks Wine is biodynamisch gecertificeerd en volgt de maankalender met zijn ‘Wortel, Bloem-, Blad- en Vruchtdagen’. “We oogsten op Vruchtdagen,” vertelt Sarah. “Op Worteldagen bijvoorbeeld concentreert de energie zich in de wortels, op Vruchtdagen zit die in de druiven zelf.” Eola-Amity Hills AVA is waar Brooks Wine onder valt. De grond is vulkanisch. “Wat deze AVA onderscheidt van andere is de milde wind,” vertelt Sarah, “We liggen meer in de luwte dan omringende wijngoederen.” 70% van Brooks’ druiven komt uit de eigen AVA, waaronder pinot noir, pinot blanc en riesling. Ze werken met kleine vaten om mobiel te zijn. Er kunnen zo’n 300 flessen uit een vat. Brooks fermenteert wit in roestvrijstaal, maar selecte witte wijn laten ze rijpen in neutrale eiken vaten voor extra zachtheid. In 2023 pasten ze deze methode bijvoorbeeld toe op hun Lone Star riesling. Interessant is ook de pinot noir rosé, waarbij de druiven direct uit de schil worden geperst zonder huidcontact. Dan is er de Janis pinot noir, van een blend van druiven uit twaalf verschillende wijngaarden. Het was de eerste wijn die Jimi maakte. Ook komt de 2021 Rastaban pinot noir op tafel met donkere fruittonen. Intussen genieten we van gerechten uit de keuken van Brooks, die zich laat inspireren door de eigen moestuin. Natuurlijk serveert Brooks ook de vermaarde Dungeness Crab uit Oregon, die perfect blijkt te zijn in combinatie met de eerder genoemde Lone Star riesling.

St. Josef’s Winery

We rijden via een B-weg onder Interstate 5 door en komen zo uit in het oostelijke deel van Willamette Valley. Deze kant van de vallei is minder bekend. Het is er landelijker en minder ‘fancy’. Hier vind je de echte hidden gems. Voor een proeverij of fles hoef je er ook minder diep in de buidel te tasten. Een van die verborgen parels is Winery & Tasting Room St. Josef’s, die in de Cascade Foothills ligt. Dit kleine wijngoed was een van de eerste wijnproducenten aan de oostkant van de vallei. Tara McKnight, de vriendelijke co-eigenaar, vertelt dat haar ouders in 1978 begonnen met druiven planten. In 1983 openden ze het wijngoed. Haar Hongaarse vader Josef Fleischmann belandde na WOII in Amerika. Hij was bakker, eerst in Chicago en later in Oregon. Tara: “Mijn vader wilde onafhankelijk zijn, daarom bottelen we alles zelf.” Ze bottelen ook voor anderen. Haar vader wilde het wijngoed St. Michael noemen, maar die naam was al vergeven, dus werd het St. Josef’s naar de beschermheilige voor families. St. Josef’s is een echt familiebedrijf. Tara en haar broer groeiden hier ook op. Haar broer onderhoudt de wijngaarden, haar man Carl McKnight is de wijnmaker en Tara runt het wijngoed. “St. Josef ’s is een duurzaam wijngoed en dat is vooral vanuit economisch oogpunt,” vertelt Tara eerlijk, “Verdelgers zijn kostbaar.” Omdat ze wel egg based spray gebruiken, mogen ze zich officieel niet organic noemen, ook al is het effect op het milieu vrijwel nihil. De wijnkelder bevindt zich in de schuur van deze voormalige zuivelboerderij uit 1904. In 1989 werd de boerderij, met behoud van de oude stijl, gerenoveerd. St. Josef’s maakt 4 rode en 5 witte. De meeste druiven komen uit Willamette Valley zelf, en enkele variëteiten uit Eastern Oregon en Washington State. Op de heuvel Starling Hill prijken velden vol pinot noir en pinot gris. Andere druiven die St. Josef’s kweekt, zijn chardonnay, riesling, gamay, syrah…. Pinot noir rosé maken ze volgens de Franse methode. Tara: “We pletten de druiven, laten ze een nacht op schil staan, laten het sap eruit lekken zonder te persen en fermenteren het als witte wijn.” Tara is vooral trots op de mousserende witte, vernoemd naar haar moeder Lilli. Om meer publiek te trekken naar deze onbekende kant van Willamette Valley is er bij St. Josef’s vaak livemuziek te beluisteren. “We geven ook geregeld diners en maken dan zelf Hongaarse goulash.”

Hanson Vineyards

Over South Barlow Road rijden we naar het derde wijngoed van vandaag, Hanson. Deze plek oogt het meest gemoedelijk van allemaal. Alsof je bij de wijnboer in de achtertuin zit. Eigenaar Jason Hanson heeft Noorse roots. Hij woonde eerder in New York en Washington DC maar na 9/11 wilde hij daar weg. Hij verhuisde terug naar het westen van de Verenigde Staten. In Oregon toverde hij toen samen met zijn ouders de kippenfarm van zijn grootouders om tot wijngoed. Hanson verbouwt 14 variëteiten, waaronder pinot noir, pinot gris, riesling, chardonnay… Naast blaufränkisch heeft hij inmiddels ook zweigelt, beide uit Oostenrijk. Jason gebruikt geen verdelgers voor zover mogelijk; hij spreekt dan ook liever van ‘limited intervention’ dan van 100% natuurlijk. Tevens verwijdert hij de bladeren rond de druiventrossen zodat ze optimaal zon vangen en dus optimaal rijpen. Hij laat het gras ook doodleuk groeien tussen de druivenranken om het ecosysteem niet te verstoren. Jason: “Zo is het microbioom beter te behouden. Door het gras te bewerken verstoor je het evenwicht aan de oppervlakte en dat is niet wat je wilt.” Kortom, Jason houdt wel van een experimentele benadering. ‘Deep roots coalitions’ is nog een term die valt. Jason behoort tot de school die gelooft dat als je irrigatie achterwege laat, de wortels gedwongen worden steeds dieper te graven op zoek naar water. “Ze nemen zo meer mineralen op en dan krijg je complexere wijnen.” De grond in Willamette Valley is té vruchtbaar als je het hem vraagt, maar in zijn wijngaard zit hij precies goed. Het is een ongewoon terroir voor deze vallei. Jason: “Op deze plek in Willamette Valley is de aarde minder vruchtbaar en de wijn dus minder fruitig. Butte Creek heeft de bovenste vruchtbare kleilaag weggespoeld, zand en stenen bleven achter.

” Hanson is een ‘100% estate winery’, dat wil zeggen dat ze alleen druiven van eigen bodem gebruiken. “De eerste acht jaar waren heel traditioneel,’ vertelt Jason, “maar ik wil niet altijd pinot noir. Soms wil ik gamay of blaufränkisch.” Hij schept er een genoegen in leuke namen te bedenken voor de wijn. Neem de Here/There van een blend van druiven uit de Elzas. “Deze streek ligt half in Frankrijk en half in Duitsland, vandaar.” De labels zijn prachtig, zoals de gestreepte blauwe van The Meridian, een blend van gamay & pinot noir. Laat dat etiket nu door AI tot stand zijn gekomen!

Lees ook deze blogs:

BIO – da’s toch logisch?

Eigenlijk heet het restaurant van Jean en Sonja Thoma in ’t Limburgs ‘Aan Sjuuteeänjd’ (ooit de verzamelplek van de schutterij), maar in Schinnen kent iedereen dat als ‘Sjuut’.27 jaar geleden kochten Jean en zijn echtgenote Sonja een boerderij in het dorp Schinnen, in...

Onze Waardevolle Partners