Eén van de meest besproken wijngebieden in de oude wijnwereld wordt gevormd door Bordeaux. Midden in de koloniale tijd verzekert Bordeaux zijn groei door de export van wijn naar Santo Domingo en de Kleine Antillen. Thomas Jefferson, verwoed Bordeaux wijnliefhebber en toekomstig president van de Verenigde Staten, op doorreis in Bordeaux in 1787, brengt een door de brokers en handelaars opgestelde classificatie van de wijnen ter sprake. Engeland, de grootste afnemer toentertijd, brengt fijne en krachtige bewaarwijnen in de mode, die in trek zijn bij de Londense high society. Zij opteerde voor een classificatie en het zaadje …was gelegd. Napoleon echter maakte en introduceerde op de wereldtentoonstelling van 1855 de Bordeaux rangschikking openbaar. Altijd statutair, steeds standvastig in zijn classificering sinds 1855 of sinds 1973, de enige uitzondering waarbij Château Mouton Rothschild naar 1ière Grand Cru Classé opklimt. Zei het niet dat we hier spreken over de linkerkant, leftbank, van de Bordeaux. De economische factor vormde reeds in de 14de eeuw, exacter in 1321, wanneer Philippe IV een gelegaliseerde wetgeving uitvaardigde voor de wijnmakelaars. Zeker nadat in 1243 Louis IX al een verbod had uitgevaardigd. In 1408 werden hovelingen benoemd bij de lokale seigneurs en tot 1572 moesten toekomstige makelaars lid zijn van de burgerlijke stand om te overleggen. De kooplieden buiten Bordeaux mochten de wijn van het estate proeven om de echtheid te beoordelen en sinds 1572 werden dan ook de makelaars onder controle van de koning, Charles IX gedoogd. Echter in 1680 onder Lodewijk XIV werd de handel vrij gegeven. Maar terugkomend naar 1997 met een update in 2007 werd de traditie van makelaars geïntroduceerd. 2015 was het bij ‘Loi Macron’ geïntroduceerd. Heden ten dage is van alle Bordeaux verkoop 75% gerealiseerd onder bemiddeling van de makelaar. Ontegenzeggelijk praten en lezen we hier over de linkerkant, Left bank. Constante kwaliteit, grote vraag en goede oogstjaren. Valt het u niet op dat oudere Bordeaux wijnen best tegen relatieve prijzen worden aangeboden in verhouding tot recente oogstjaren?

Grote jaren zoals 1961, 1982, 1989 laten toch zien dat de potentie aan de Left bank enorm is. Schaarste en populariteit geven een spanningsveld die het product Bordeaux bij de kopers aantrekkelijk maakt. Als fervente Bordeaux liefhebber, vind ik de kwaliteit gehandhaafd worden ondanks invloed van de klimaatverandering. Een vintage 2009, 2010, 2016 en 2019 brengen toch de echte Bordeaux wijnen voort die ons meenemen naar de toekomst van goede rijpingspotentiële wijnen. Het streven naar authenticiteit vormt dan ook de reden naar het heraanplanten van Cabernet Sauvignon , soms ten koste van Merlot. Impact van de lichte opgang van Petit Verdot laat zien dat temperatuur, denk maar aan wat warmer klimaat, deze druivensoort meer rijpingspotentieel geeft. Een goed voorbeeld vindt u bij Château Meyney, een Cru Bourgeois, die Petit Verdot gebruikt in zijn blends variërend van 18 tot 20%. We schrijven hier oogstjaar 2009 en 2016 die een perfect gerijpte lederachtige, maar ook zachte tannines bevat. Zachte en sappige wijnen met een alcoholpercentage rond de 14 en 14,50%. Wel gedraineerde grindbodem en guzzle keien in St Esthèpe bieden Cabernet Sauvignon de ideale minerale basis. We noemen dat wel croupes, licht glooiende heuvels die een ideale expositie waarnemen. Hier komen we tal van de lagere geprijsde Crus Bourgeois tegen. Château Montrose staat economisch wat duurder aangeschreven door zijn 2 de Grand Cru status waar u heden een prijs betaald rond 1668 pond voor 1982 en de vintage tevens relateert aan een prijs van 1440 pond voor een 2016. U begrijpt dat de classificatie ook de kwaliteit waarborgt die het vooropstelt. Het verhaal situeert zich vooral op de Left bank, Médoc, Haut-Médoc en de Graves, 130 kilometer van Médoc naar de zuidelijke Graves. Onderverdeeld in de appellaties Saint-Esthèpe Margaux, Saint-Julien en Pauillac. Twee kleinere gebieden, listrac en Moulis, liften hier ook mee. Niet te vergeten de oudste eigendommen in de Graves met Haut Brion als ambassadeur. Eigenlijk een gebied van Cabernet Sauvignon en Merlot, met het support van Cabernet Franc en Petit Verdot. 

– Noël Vanwittenbergh

De eetpiraat is het gesprek van de dag. Hij betaalt zijn restaurantrekening niet en komt daar letterlijk mee weg. Juridisch gezien lijkt hij niet strafbaar; in dit land ben je kennelijk pas crimineel wanneer je de buurvrouw zoent of nootmuskaat gebruikt. Samen met ‘no show’, het zonder afzeggen wegblijven van je gereserveerde tafel, hoort het onbetaalde culi-shoppen tot de plagen van het hedendaagse restaurantwezen. Sommige uitbaters vragen daarom een voorschot: bij de reservering moet je een bedrag vooruit betalen dat later met eindrekening wordt verrekend. Veel gasten vinden dat maar niks en ook de restaurateur voelt zich een beetje bezwaard omdat de kans bestaat dat de klant naar een ander gaat. Zoals een goede vriend mij onlangs toegaf. Bij een bekende zaak in de Randstad had hij voor het kerstdiner gereserveerd en viermaal € 25 vooruitbetalingskosten overgemaakt. Op de bewuste dag stapte het viertal naar het restaurant van hun keuze, zich verkneukelend over de lekkernijen van straks. Ze werden ontvangen door de Kerstman zelf, puffend in zijn rooie, enigszins sleetse pak, die in

eigentijds Nederlands ‘Happy New Year’ mompelde. Waarna ze door iemand van de zwarte brigade naar hun tafel werden geleid. Mooi plekje, goed zicht op de feestelijke versiering en meteen al een glas heerlijke bubbels. De avond kon niet meer stuk, dat was duidelijk. De gerechten waren smakelijk, de wijnen mooi en de vier vermaakten zich. De mix van bestekgetik en geroezemoes die een eetzaal altijd zo’n intieme sound geeft, werd even onderbroken voor een dame die, bij een geluidsbandje, een ijl kerstliedje zong, maar na het applaus ging het diner kalm verder. Heerlijk sfeertje. Alles oké toch? ‘Nee,’ zei mijn vriend. ‘Toen de rekening kwam, bleek mijn voorschot van honderd euro er niet afgetrokken. Ik vroeg om uitleg en schrok van het antwoord: het bedrag was ingehouden voor het entertainment. Niet de reservering maar die schurftige Kerstman en dat hese zangmeisje bleken me honderd piek te hebben gekost.’ En daarna zijn onverwachte toevoeging: ‘Ik ga daar nooit meer eten.’ 

Hamvraag: wie was hier nu ‘fout’?

– Ton de Zeeuw

kenwood nederland 

Minervum 7032 – 4817 ZL Breda T 0031 76 523 36 00
www.kenwoodworld.nl